ÇOCUK KİTAPLARININ NİTELİĞİ
Çocuklar için uyarlanmış ve yazılmış kitapların başlangıcı oldukça yenidir.19.yüzyıl sonuna kadar çocuk,yetişkin bir insan minyatürü olarak kabul edilmiş ve her şey onun olgun bir insan görüntüsünde biçimlenmesi için hazırlanmıştır.
19.yüzyıl sonunda ortaya çıkan yeni akımla birlikte,çocuk artık farklı düşünülmeye başlamıştır. Yetişkinler için yazılan kitaplar yerine,giderek çocuğun gereksinimlerine yanıt verecek kitaplar kaleme alındı. Bu kitapların başında,serüven öyküleri hayali seyahatler,masallar,ahlaki değerleri güçlendirme amaçlı çocuk romanları gelmektedir.
Türk Kütüphaneciler Derneği'nin 17-19 Nisan 1979 tarihleri arasında düzenlemiş olduğu Uluslararası Sempozyum'a katılan Fransız uzman Neveu,kitabın önemini açıklarken:"Kitap ancak çocuğun kişiliğine saygı gösterdiği sürece ideal bir iletişim aracıdır."demektedir.
Bir yapıtı oluştururken,çocuk yazarının şu iki noktaya önem vermesi gerekmektedir:Bunlardan ilki,kendi çocukluk günlerini hatırlayarak o dönemdeki hayal gücüne dönebilmesi,ikincisi ise,evrensel olan farklı kuşakları, çocuk için yeniden yaratabilmesidir. Eser çocukların yanı sıra, yetişkinlerin de ilgisini çekmelidir. Çocuk yazarı,çocuk okuyucuyla yetişkin okuyucu arasındaki farkı bilmeli,öykülerini sadece çocuklar hakkında değil,fakat çocuk için yazmalıdır. Çocuklar için yazı yazmanın verdiği hazlardan biri de,onların eğlendirici niteliğinden gelmektedir. Ayrıca çocuk yazarı,günlük yaşamı içinde çocuğu heyecanlandıracak konuların neler olduğunu bilen bir kişi olmalıdır.
Çocuk,kişiliğinin gelişiminde bir modelle kendini özdeşleştirir. Bu model başlangıçta,anne baba ve yakın akrabayken,zamanla yerini arkadaşa,film ve kitap kahramanlarına bırakır. Bu bakımdan,kitap kahramanlarının ahlaki ve sosyal açıdan sağlıksız olması,çocuğun kendisini kötü bir modelle özdeşleştirmesine neden olur. Bu da çocuk yazarlarının yüklendikleri görevin ne denli önemli olduğunu ortaya koymaktadır.